امروز تولدشه ...
هرچی فکر کردم شماره موبایلشُ یادم نیومد ؛ یه روزایی بعد از شمارۀ بابا ، شمارۀ اون بود که از یادم نمی رفت...
امسال نشد بهش تبریک بگم. 128
اما هنوز پلاک طلایی رو که بهم هدیه داده بود دارم ؛ روش حک شده بود : " تولدِت مبارک ( اسم من ) ِ من ".
پ ن : تولدش مبارک.
همش دارم به این جمله ـش فکر می کنم : " زندگی ِ آدمُ انتخاباش ـه که می سازه " ...
شاید قبلا هم شنیده باشمش ولی انقدر دقیق روش فکر نکرده بودم .
واقعا انتخاب های آدم مسیر زندگی رو تغییر می ده ...
پ ن : دارم به آخرین انتخاب ـم فکر می کنم ...
پ ن : فکر کنم انتخاب ها رو هم باید اهم و مهم کرد ...
اون روز وقتی از موسسه بر می گشتم همۀ وجودم پر از آشوب شده بود ...
انگار همون حالی رو داشتم که م داشت ...
فقط تونستم به یه نفر اعتماد کنم و حتمن! به خاطر همون یه نفره که الان حالم با م خیلی فرق داره ...
از خدا می خوام حالش رو به أحسن الحال دگرگون کنه .
پ ن : ارسلان تو باغ سرهنگ می گفت : دل ِ آدم سفره نیست که پیش هرکسی بازش کنه ... پس بذار بقچۀ دل منم درش بسته بمونه.
پ ن : آتش زدی در عود ِ ما / نظّاره کن بر دود ما / مولوی
ترجمه هرچقدر هم که فصیح باشه حسی رو که زبان اصلی داره منتقل نمی کنه ...
البته وقتایی که هیچی نمی فهمم خیلی کمک کننده ست ولی بازم در کنار اصلش.
پ ن : و لا تحسبی قلبی أن تحجر / دعینی أراک کما أتصور ...
نَقل ِ امروز و دیروز نیست ؛
یه مدته تو وجودم تکرار می کنم : به من چه ... بی خیال ... بهش فکر نکن ...
انقد خوبه ؛ اصن آرامشی داره برا خودش ...
آدمی که هرچیزیُ میگه به راست و دروغش فکر نمی کنه
دروغگو ابله نیست ولی اونی که بهش اعتماد و باورش کنه ابله ـه ...
پ ن : هرکسی آن دروَد عاقبت کار که کِشت ...
پ ن : حکایت نخوردیم نون گندم ...
پ ن : خودم که نه ولی چشمام میخندن و میگن : اوهوممم ؛ تو که راست میگی ...
با صدای زنگ موبم بیدار شدم ؛
شماره ناشناس بود و بخاطر همین ترجیح دادم جواب ندم ...
دوباره زنگ زد و من دوباره جواب ندادم ...
تا اینکه تو مترو بودم که ر.م تماس گرفت که م.م بهت زنگ زده بوده و باهات کار داشته و جواب ندادی ...
البته برام غیر منتظره بود که اون به من زنگ بزنه ؛ پرسیدم چی کارم داره؟ گفت : نمی دونم ...
بهش زنگ زدم ؛ جواب نداد ولی بعد از چند دقیقه خودش تماس گرفت ؛
صداش پُر از انرژی بود ... کُلی حال و احوال کرد و گفت : چند شبه که خوابتُ می بینم ...
خواباشُ برام تعریف کرد ؛ یکی از یکی بهتر ... گفتم : خوش بحالت چه خوابایی می بینی ...
گفت : چند وقته همش یادتم گفتم تماس بگیرم حالتُ بپرسم ...
یه وقتایی تو زندگی آدم هست که باید کارو بسپری دست کاردون ... اونوقته که یه نفر از یه جایی که توقع نداری زنگ می زنه و با تعریف کردن خواباش بهت می گه که راهُ اشتباه نرفتی و جوابی رو که منتظرش بودی بهت می ده.
پ ن : خدا رو شکر ... دلم از این خوابا خواست ؛ حتی تو بیداری! : )
پ ن : اطمینان خاطر خیلی خوبه.