یه ظرفه ؛ بستگی به خود ِ آدم داره که این ظرف چقد بزرگ باشه ...
چون هم عرضه می خواد که چیز بیخودی توش نریزه و بدونه با چی پُرش کنه ، هم زور می خواد که بتونه بلندش کنه ، هم طاقت که نگهش داره ؛ اوهوممم ... دل ِ آدم یه ظرفه ... ببین با چی پُرش می کنی ... زورت می رسه اونی رو که توش ریختی نگه داری؟ ... تحمّل سنگینی ـشُ داری ؟ ... اگه داری که به قول داش مشتیا : "دمت گرم ؛ برقرار باشی" ، اگرم نداری زور بیخودی نزن که فقط خودتُ اسیر می کنی و بیخودی معطل می شی ...
بعضیا مث مسجدیای قدیم تو دلشون برا یکی دیگه جا می گیرن ؛ جوری که هر وقت یکی از راه می رسه رُک میگن ببخشید اینجا جای ِ کسی ـه تا طرف محترمانه راهشُ بگیره و بره ... بعضیام دلشون کاروانسرا ست و هرچه پیش آمد خوش آمد ... فقط وای به اونی که دل نداره یا دلش بن بست ـه .
پ ن : نذار ظرفتُ بدزدن ؛ بی دلی بد دردیه ...
پ ن : سِسِمی ِ قلبتُ از بَر کن و به هیچکس نگو ... بذار فقط با رمز ِ خودت باز بشه ...
پ ن : بیدل شو ولی بی دل نشو ...
پ ن : در پیش بیدلان ، جان قدری چنان ندارد / آری کسی که دل داد پروای جان ندارد / هاتف اصفهانی
چون هم عرضه می خواد که چیز بیخودی توش نریزه و بدونه با چی پُرش کنه ، هم زور می خواد که بتونه بلندش کنه ، هم طاقت که نگهش داره ؛ اوهوممم ... دل ِ آدم یه ظرفه ... ببین با چی پُرش می کنی ... زورت می رسه اونی رو که توش ریختی نگه داری؟ ... تحمّل سنگینی ـشُ داری ؟ ... اگه داری که به قول داش مشتیا : "دمت گرم ؛ برقرار باشی" ، اگرم نداری زور بیخودی نزن که فقط خودتُ اسیر می کنی و بیخودی معطل می شی ...
بعضیا مث مسجدیای قدیم تو دلشون برا یکی دیگه جا می گیرن ؛ جوری که هر وقت یکی از راه می رسه رُک میگن ببخشید اینجا جای ِ کسی ـه تا طرف محترمانه راهشُ بگیره و بره ... بعضیام دلشون کاروانسرا ست و هرچه پیش آمد خوش آمد ... فقط وای به اونی که دل نداره یا دلش بن بست ـه .
پ ن : نذار ظرفتُ بدزدن ؛ بی دلی بد دردیه ...
پ ن : سِسِمی ِ قلبتُ از بَر کن و به هیچکس نگو ... بذار فقط با رمز ِ خودت باز بشه ...
پ ن : بیدل شو ولی بی دل نشو ...
پ ن : در پیش بیدلان ، جان قدری چنان ندارد / آری کسی که دل داد پروای جان ندارد / هاتف اصفهانی