140

6 خط نوشتم که همش با اینکه شروع می شد و با بماند تموم ؛ ولی نتونستم خودمُ راضی کنم که بماند!

خیلی ها تو آرزوی رسیدن به آرزوی من مُردن تا من بتونم به آرزوم برسم ...

یادم نرفت که بیادشون باشم.

پ ن : یه تاریخایی خوبه از دست آدم در بره ... باور کن!

139

مأموریت آدما مدام در حال تغییر و عوض شدنه و قرار نیست همه چی همیشه یه جور بمونه ...
شاید فقط فرشته ها باشن که مأموریتشون همیشه یه چیزه ؛ اما بعضی وقتا بعضی از آدما مث فرشته ها میشن ...

پ ن : پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند : تعداد هیچ موجودی به تعداد فرشته ها نمی رسد.

پ ن : و گاهی می توان صدای فرشته ها را شنید ...

138

با گذشته فرق داشت ...
شاید هر بار حال و هوای خاص خودش رو داشت ؛ این بار هم.
جزئیات بیشتر را بر دلم حک کردم ...


پ ن : بیچاره اون که ندیده حرم رو ؛ بیچاره تر اون که دید کربلاتُ ...
پ ن : با من صنما دل یک دله کن ...

137

نام های شما را نزد خود ثبت می کنم ...

خوش آمدید ای زائران من ... خوش آمدید به زیارت من ...

پ ن : می کُشی مرا حسین ...

136

بهم گفت اسمس زدن که دیگه در این مرکز ویزا صادر نمیشه و فقط خدا می دونه که به من چه گذشت و ...

امّا حالا  ان شاء الله به کرم مولا و آقام امام حسین علیه السلام رفتنی شدم ...

امیدوارم بتونم نائب الزیاره همه دوستداران خاندان نبوی علیهم السلام باشم.  ان شاء الله .

پ ن : لطفا حلالم کنید.

پ ن : رو از منِ شکسته مگردان که سال هاست / رو کرده ام به سوی شما أیها العزیز

          دستم تهی ست راه بیابان گرفته ام / دست من و نگاه شما أیها العزیز

پ ن : معرفی کتاب کامل الزیارات اثر شیخ ابو القاسم، جعفر بن محمد بن جعفر بن موسى بن مسرور بن قولویه قمى

135

خوب شروع نشد؛

شاید اتفاقات قبل مقدمه ای شد برای اینکه اینجوری شروع بشه

هر کسی منُ می دید می فهمید یه چیزی شده و پرس و جو می کرد ببینه چه اتفاقی افتاده...

توی راه دلم می خواست یه کیسه زباله مشکی پیدا کنم و حرفای دلمُ بریزم توش؛ درشُ محکم ببندم و بندازم تو سطل زباله های تَر...

نمی تونستم با کسی حرف بزنم ... وقتی عصبانی باشم معمولا سکوت می کنم ...

پ ن : نمی دونم چجوری بعضیا به راحتی لقمه حروم از گلوشون پایین می ره !

پ ن : هیچ روشی برای اندازه گیری بعضی چیزا وجود نداره.

134

امروز از خیابون بهار به محل کارم اومدم

خاطرات بچگی برام زنده شد ...

اون موقع خ.م اینا خونه ـشون تو خیابون بهار بود و گاهی با مامان میومدیم بهشون سر می زدیم.

یادمه همیشه هر وقت می خواستیم بریم اونجا اول می رفتیم یه سر به فروشگاه لایکو می زدیم و حتما مامان یه چیزی - اگه شده یه جفت روبالشتی - از اونجا می خرید.

اون موقع تو عالم بچگی خیلی چیزا برامون مطرح نبود ... فاصله ای که الان بین من و س.خ هست رو اون موقع احساس نمی کردم و برام مثل یه دوست صمیمی بود ...

پ ن : یه روزی می رسه که هرکسی راهش رو خودش انتخاب می کنه... خودِ خودش !

133

خیلی وقتا دلم می خواد خیلی چیزا رو بگم و در مورد خیلی چیزا حرف بزنم ولی خب یاد حدیثی از امام صادق علیه السلام می افتم که می فرمایند :

استُر ذهابک و ذهبک و مذهبک.

سه چیز را مخفی بدار و هر جایی مگو : رفت و آمدت را ، دارایی ات را و دیدگاه هایت را. 

هرجایی نمی شه هر حرفی رو گفت ...

یادمه سر کلاس این مسئله رو مطرح کردم که لزومی نداره همه چیزو بگیم. بعضی از مستمعین گفتند خب بعداً طرف مقابلمون خودش می فهمه ناراحت میشه... گفتم نباید هر حرفی رو برای هر کسی مطرح کنیم ؛ یه حرفایی رو فقط باید به بعضیا گفت یا اصلا نگفت؛ در واقع همون که می گن : جز راست نباید گفت، هر راست نشاید گفت.

چنانچه امام علی علیه السلام به فرزندشان محمد حنفیه می فرمایند:

یا بنی لاتقل مالاتعلم- بل لاتقل کل ما یعلم. فرزندم نگو آنچه را نمی دانی - بلکه نگو همه آنچه می دانی.

پ ن : هر سخن جائی و هر نکته مکانی دارد ...

پ ن : اول نگاه می کنم دارم با چه کسی حرف می زنم و بعد براش توضیح می دم قضیه از چه قراره ...  ; )

132

یه وقتایی یه شعر یا یه جمله بدجوری می افته تو سرم ؛ جوری که همش با خودم تکرارش می کنم ...
گذشته از خوب یا بد بودنش بعضی وقتا می ره رو اعصاب خودم ... مث اون موقع ها که آهنگای عمو پورنگ افتاده بود تو سرم ...
امروز هم همش این بیت تو سرم می چرخید ولی اذیت نشدم :

در کوی تو معروفم و از روی تو محروم / گرگ دهن آلودۀ یوسف ندریده

شاید همین بهانه ای شد که برم پست هام تو گروه مشاعره رو مرور کنم ...
شاید باعث شد دلم بیشتر از قبل برای سعدی تنگ بشه و سراغ کلیات سعدی که از نمایشگاه کتاب اصفهان خریدم رو بگیرم...

کتاب رو باز کردم و این غزل اومد:

بسم از هوا گرفتن که پری نماند و بالی
به کجا روم ز دستت که نمی دهی مجالی

نه ره گریز  دارم  نه طریق آشنائی
چه غم  اوفتاده ای  را که  تواند احتیالی

همه عمر در فراقت بگذشت و سهل باشد
اگر احتمال دارد به قیامت اتصالی

چه خوش است در فراقی همه عمر صبر کردن
به امید آنکه روزی به کف اوفتد وصالی

به تو حاصلی ندارد غم روزگار گفتن
که شبی نخفته باشی به درازنای سالی

غم حال دردمندان نه عجب گرت نباشد
که چنین نرفته باشد همه عمر بر تو حالی

سخنی بگوی با من که چنان اسیر عشقم
که به خویشتن ندارم ز وجودت اشتغالی

...

پ ن : امروز اسم خودم + اون شبکه اجتماعی  رو تو گوگل سرچ کردم ... بیشتر گروه هایی که توش فعال بودم رو  به همراه پست هام آورد... کلی خاطره بازی کردم...

131

این روزا موش ها  به شدت زیاد شدن ... کمتر خیابونی بوده که ازش رد شده باشم و حداقل  یه موش توش ندیده باشم؛

فکر کنم چند وقت دیگه همینطور که دیدن گربه ها و رد شدنشون از کنارمون برامون عادیه ، دیدن موش ها هم عادی بشه ...

پ ن : تو چندتا خونه در حال ساخت که تقریبا در شُرف تحویل بود موش دیدم ... خدا عاقبت ما و شهرمونُ بخیر کنه.