یه روز ـایی هست که همه چیز حول و حوش یه موضوع میگرده و ذهن رو معطوف به موضوع خاص ـی می کنه؛
جوری که خود ـمون متوجه میشیم زندگی ـمون جهت دار ـه و انگار داریم به سمت خاص ـی هدایت میشیم.
چند روز پیش د.ص رو دید ـم.
بیشتر اون حرف زد و من گوش کرد ـم.
با این که معمولا پراکنده گویی میکنه ولی تو حرفا ـش نکته های خیلی خوبی پیدا میشه که بعضا تا چند روز فکر ِ منُ به خود ـش مشغول میکنه.
داشت در مورد یکی از دانشجوها ـش میگفت ؛
حرف ـش به این جا رسید که مشکل ِ خیلی از آدمای امروز این ـه که بین باور کردن دیگران و باور نکردن ـشون حیرون موندند و انقد راستی و دروغ به هم پیچیده شده که نمی دونند چه کنند. از طرف دیگه کلی اطلاعات دارند ولی بلد نیستند از این همه اطلاعات استفاده کنند ؛ اصلا نمی دونند استعداد ـشون چیه و تو فضای مجازی خود ـشونُ گم کردند.
بعد در مورد کامی ( کامپیوتر ) صحبت کرد و اشاره ای به فعالیت ـهای سایبری داشت.
من گفتم : " دیگه نمیشه به ـش گفت مجازی ؛ واقعی شده "
گفت : " نه! اشتباه نکن ؛ حقیقت یعنی خدا ؛ یعنی اون ـی که خدا رو برا ـمون تداعی کنه و ما رو به خدا برسونه ... ؛ فضای مجازی بلده هر کس ـی رو به روش خود ـش و با زبون خودش جذب کنه ... "
گفت : " مُهر درست کردند که تعداد رکعت ـهای خونده شده رو نشون بده ؛ در حالی که نماز ، همه ـش یعنی توجه ؛ وقتی کسی حواس ـش پرت بشه و بعد بخواد به رکعت ـشمار ِ مُهر ـش نگاه کنه ، پس چه نمازی داره می خونه ؟ یا مثلا همین که بعضیا اسم بچه ـهاشون رو اسم ائمه میذارن باعث میشه با صدا زدن ـشون به یاد خدا و ائمه بیفتند و همین درسته وگرنه انقد تو این دوره و زمونه درگیر زندگی روزمره میشن که کم کم از خدا فاصله میگیرن و ... "
این حرف آخر ـش منُ یاد روایت ـی انداخت.1
مباحث مطرح شدۀ دیروز هم به نحوی به این حرف ـا مربوط بود ؛
حالا دارم فکر میکنم تو این دنیایی که حقیقت و مجاز ، راست و دروغ رو باید پیدا کرد ، من کجا ایستاد ه ـم ...
پ ن 1 : یکی از اصحاب و شاگردان امام صادق علیه السلام به آن حضرت عرض کرد: جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنَّا نُسَمِّی بِأَسْمَائِکُمْ وَ أَسْمَاءِ آبَائِکُمْ فَیَنْفَعُنَا ذَلِکَ ؟ فَقَالَ إِی وَ اللَّهِ، وَ هَلِ الدِّینُ إِلَّا الْحُبُّ وَ الْبُغْضُ ؟ قَالَ اللَّهُ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ / (ای امام) من به فدای تو شوم، ما فرزندان خود را به اسم های شما و پدران تان نامگذارى می کنیم، آیا این عمل براى ما در پیشگاه الهى اجر و فایده اى دارد؟ حضرت فرمود: بلى بخدا قسم این عمل برای شما نزد خدا فایده دارد. آیا دین داری چیزی جز دوستی و دشمنی است. - آنگاه حضرت برای تأیید فرمایش خود به آیه 31 سوره آل عمران استدلال کردند که می فرماید: - (ای پیامبر! به مردم ) بگو: اگر خدا را دوست دارید، از من پیروی کنید، تا خدا نیز شما را دوست داشته باشد، و گناهان تان را ببخشد. / مستدرک الوسایل، محدث نوری، ج15، ص 128
