لحظات ـی تو زندگی هست که آدم به کارهایی که می شده بکنه و نکرده فکر می کنه ؛
حتی کار ـایی که دوست داشته بکنه و شرایط ـش فراهم نشده ...
شاید این لحظه ها برای آدم ـایی که مدام زندگی ـشونُ مرور می کنند بیشتر تکرار بشه ؛
خیلی از این برنامه ها تکه هایی هستند که از برنامۀ هر روز به روز بعد منتقل میشن
و شاید سال ها در برنامه ریزی روزانه قرار بگیرند و هیچوقت هم محقق نشن.
بعضی ـاشون فقط به خود ـمون بستگی نداره و دیگران هم در تحقق ـش دخیل هستند ...
توی همۀ این ـا یه چیزی وجود داره که به آدم آرامش میده و بخاطر همین دوست داریم همش باشه حتی اگه انجام نشه.
نمی دونم اسم ـش چیه ؛
فقط می دونم نباید فکر کردن به ـش یا پرداختن به ـش انقد زیاد بشه که شرایط ـی که توش هستیم رو از یاد ـمون ببره وگرنه میشه توهم و اون حس آرامش رو از ـمون میگره.
پ ن : اگه زنده موندم و یه روز حس کردم می تونم برای خودم باشم ، خیلی از این کار ـا رو محقق می کنم. / ان شا الله.
