بی خبری هم برای خودش عالمی ـه.
وقتی از کسی خبر نداریم :
- یا اصلن (اصلا به صورت موکد ) برامون مهم نیست که چی به سرش اومده و خبردار هم بشیم تفاوت چندانی نداره.
- یا این که وابستگی ـمون به حدی نیست که این بی خبری آزار ـمون بده ولی با دریافت خبر از شرایط یا حال و روز ِ طرف مقابل رویۀ متفاوتی نسبت به قبل خواهیم داشت.
- و یا این که خیلی بسیار زیاد فرق داره که از آنچه بر او می گذره مطلع باشیم یا نباشیم. در این حالت ِ بخصوص ، هرچه فردی بیشتر برامون اهمیت داشته باشه، بی خبری موجب میشه تا ذهن ـمون ، اتفاق های ناخوشایند رو برای اون شخص تصور کنه و هرچقدر مدت زمان ِ بی خبری طولانی تر بشه تصورات ذهنی وخامت بیشتری به خودش می گیره و اثرات ـش رو در حال و روز ِ خود ـمون هم نشون می ده.
پ ن : گاهی غفلت بدجوری موجب پشیمانی ست!
پ ن : خبرت هست که از خویش خبر نیست مرا ... ؟
وبلاگتون در حال پیشرفت است و روز به روز بر ارزش هاش افزوده میشه
منت می گذارید اگه به وبلاگ بنده(شوق وصال) بیایید .
با مطلبی در مورد حسادت و یک سوال به روزیم ؛ ضمنا صوت دلنشین هم به روز شد
منتظرما
التماس دعا
یا حیدر
خداحافظ