ساعت های زیادی در شبانه روز هست که به تکرار می گذرونیم ؛ انگار نمیشه تغییرشون داد یا عوض کردنشون کار خیلی سختیه.
داشتم فکر می کردم چرا باید یه کارُ بارها و بارها انجام بدیم و نتیجه نداشته باشه؟
چرا باید درصدد قانع کردن کسی باشیم که جویای حقیقت نیست؟
چرا باید همش برگردیم سر ِ خط؟
تکرار های مداوم و بی نتیجه ...
خیلی وقتا پیش میاد بعد از به روز کردن وبلاگ خودم به بعضی از وبلاگ های به روز شده - بسته به این که از اسم کدوم خوشم بیاد - سر می زنم.
دیروز هم همین کارُ انجام دادم و از قضا یه وبلاگ مُسَکِّن پیدا کردم.
یکی از پست هاشُ خیلی دوست داشتم :
نماز هایت را عاشقانه بخوان ؛ حتی اگر خسته ای یا حوصله نداری. قبلش فکر کن چرا داری نماز می خوانی و با چه کسی قرار ملاقات داری.
آن وقت لذت می بری از تک تک کلماتی که در تمام عمر داری تکرارشان می کنی. تکرار هیچ چیز جز نماز در این دنیا قشنگ نیست ... *
پ ن : *شهید چمران
پ ن : دنیا پُر از چوپان های دروغگوئه ؛ اگه بخواهیم به خاطر داد و فریادهای دروغ ِ اون ها مدام زندگی ـمون رو رها کنیم، جا می مونیم.
پ ن : برای شناخت - چیزا ، آدما ، راه ها ، ... - یه زمان معمول و متداول لازمه ؛
اگه این زمان طولانی شد و باز حس کردی هنوز به شناختی که می خواستی نرسیدی، به خودت شک کن ؛ یحتمل افتادی رو دور تسلسل باطل.