بماند به رسم خوش یادگاری ...

اینجا دادگاه نیست؛

قضاوتم نکن ...

اینها نوشته های من هستند ؛

شاید حرف های دلم و کارهای روزمرّه ...

دوست داشتی بخون و نظر بده.

طبقه بندی موضوعی
پیوندها
من یادم نبود که  علامتای کوچکتر و بزرگتر رو کی یاد گرفتم ولی چند وقته فهمیدم که بچه ها کلاس اول یاد می گیرن؛
یه چیزایی تو زندگی هستند که باید یه طرف ِ این علامتا قرار بگیرن - چه ما خوشمون بیاد چه نیاد - چون اگه غیر از این باشه زندگی ها بهم می ریزه و همه چی اعتبار خودشُ از دست می ده ...
مثلا لازمه به عقلمون بیشتر از دلمون بها بدیم؛ یا شاید بینشون علامت بزرگتر مساوی باشه تا قاعده و اساس بهم نخوره ؛ هرچند همیشه اینجوری نیست ولی روال معموله ...

پ ن : اگر عاقل بود داند که مجنون صبر نتواند  / شتر جایی بخواباند که لیلی را بود منزل

ز عقل اندیشه‌ها زاید که مردم را بفرساید /  گرت آسودگی باید برو عاشق شو ای عاقل*

*سعدی


  • باران بهاری

نظرات  (۱)

اره.باید اینو به اونی بگید که عقلش جلوتر ز احساسشه
پاسخ:
البته این یه نظر شخصیه ولی به نظر من بیشتر مواقع  بهتره که  عقل جلوتر از احساس باشه.

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی