یه راهایی یه طرفه ست
هرچقدر هم که بشینی تا از اون طرف خبری بشه ، بی فایده ست ...
باید بی توقع وارد این راه شد ؛ باید یه جاهایی رو ندید ، از یه جاهایی رد شد ... ترس این راه گاهی آدمو بیچاره می کنه ولی چاره ای نیست ...
شاید مباحث این هفته و مواردی که بهم ارجاع داده می شد منُ بیشتر متوجه این مسأله کرد ... سخته ... این ازون راهاییه که برای همه سخته حتی برای راه بلدا ...
یک ساعت با خ.ح حرف زدم ... سعی کردم آرومش کنم ... حرفاش وجود منُ داغ می کرد ... حس کردم به زندگی امیدوارش کردم چون بهم گفت حرفای تورو فلانی و بهمانی بهم نگفتن ... بهش گفتم وانمود کردن هم گاهی سخته چه برسه به این که بخوای واقعی اجرا کنی ...
ن.م بهم زنگ زد و کلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی خوشحالم کرد... صداش مث همیشه پر از نشاط بود ... دلم برای دیدنش تنگ شده ...
خسته م ...
شاید لازم باشه چند روز ! بخوابم ...
پ ن : به این فکر می کنم من اینجا چی کار می کنم؟ اینجایی که الان ایستادم ...
پ ن : حوصله م کم شده ... خیلی کم ...
پ ن : این افکار پراکنده و از هم گسیخته مثل کلافی درهم شده ...