دیروز داشتم به این فکر می کردم برگشتن به گذشته چقدر می تونه رو آینده موثر باشه؟
اون روز تو مسجدحضرت امیر علیه السلام آقای ع یه روایت از حضرت رسول صلی الله علیه و آله خوند که
یکی از چیزایی که امت من ترک نمی کنند مباهات به گذشتگانشونه
و من فکرم مدام درگیر این شد که اگه مباهات به گذشتگان بده چرا ائمه صلوات الله علیهم این کارو مکررا انجام دادند
مثل وقتی که امام حسن علیه السلام به معاویه می گه که فرزند چه کسی بوده و اجدادش چه کسانی بودند
و در مقابل به معاویه یادآور میشه که از چه شجره خبیثه ای هست
همینطور فکرم درگیر این مسئله شد که وقتی کسی رو می پذیریم نباید گذشته ش رو به روش بیاریم
درست مثل وقتی که حُر پیش امام حسین علیه السلام اومد و حضرت بهش گفت سرت رو بالا بگیر
اما شاید لازمه ش اینه که طرف مقابل از رفتارهای اشتباهش پشیمون باشه
وگرنه اگه بخواد به اشتباهاتش افتخار کنه یا حتی برنامه ای برای ادامه رویه گذشته رو داشته باشه نشه در موردش اغماض کرد...
شاید برای همینه که امیرالمومنین علیه السلام شرایط توبه واقعی رو خیلی سخت بیان می کنند ...
پ ن : آقاجون می گفت به احترام ائمه طاهرین هیچوقت جلوی اسمشون (ع) و (ص) و از این چیزا نذارید و کامل بنویسید علیه السلام یا صلی الله علیه و آله
پ ن : مخصوصا کلی اسم ائمه علیهم السلام رو نوشتم که یه کم فضای اینجا خوش بشه ...
پ ن : خدایا ما را از توبه کنندگان واقعی قرار بده ... آمین.